İzmir’de çocukluğumun Hıdrellez gecelerinin, şimdi istesem bile çocuklarıma yaşatamayacağım bambaşka bir tadı vardı. Gece yaklaşırken herkesten fazla bir telaş alırdı babaannemi. Bir tomar gazeteyi kucağına alır, onları üstüste koyar, sabırla keserdi keskin terzi makasıyla. Hepsi aynı boyda, banknotlar halinde, deste deste “para”. Gazeteden kestiği...

2 avuç kadar İran hurması vardı. Oldukça yumuşak, olgunluktan ballanmış, kabukları çatlamış. Hurmaların kabuklarını ve çekirdeklerini ayıklayıp güzelce ezdim. İçine 1 bardak badem tozu ekleyip iyice yoğurdum. Zaten elimle yuvarlanacak kıvama geldi. Tek lokmalık minik toplar yapıp bazısını şekere, bazısını tarçına veya susama buladım. Üstünü […]

Hayat o kadar da komplike değil aslında. Basit düşünmekte fayda var. Bazen bir şeyin en has halini bulmak; o şeyin kendisinden ibaret değil midir?  Ambalajda almaya alışık olduğumuz yiyeceklerin pek çoğunu aslında evde yapılamaz olduklarından almıyoruz. Almak yapmaktan hep daha kolay bir çözüm olduğu için […]

Turp otu ben çocukken annemin pazardan aldığı yegane ottu. Tezgahlardaki değişik değişik otlara benim içim giderken, o yine bildiğinden şaşmaz; gidip turp otu alırdı. Değişik ot çeşitlerinin tadına bakmak için Girit’e kadar gelmem gerekiyormuş 🙂 Hayat bu ki beni uçurdu uçurdu da otların cennetine düşürdü! […]

Bazen bazı şeyleri başarmak o kadar uzak görünür ki… Ne yapsak erişemeyeceğimizi sanırız. Omuzlarımız düşmüş, suratımız asılmış, gözlerimizdeki pırıltılı sönmüş halde; bir umut ışığı görmekten ümidimizi kestiğimiz anda… bulutların arkasından umudun ilk ışıklarını görmek nasıl da ılık ılık ısıtır içini insanın. Usul usul sokulur giriverir […]

Yoncalar çiçek açtı. Kırlar yeşil sarıya boyandı Girit’te. Bugün kırlara çıkılan, ailecek piknik yapılan ve uçurtma uçurulan gün, Temiz Pazartesi. (Hrıstiyanların büyük orucunun ilk günü olduğundan dini bayram tatili) Okul yok, deshane yok. Çocuklar evde… Biz de güzel havayı fırsat bilip gittik kırlara. Artık hava […]